Nocne zwiedzanie Alhambry. Pałac Nasrydów

Z jakim wyprzedzeniem kupować bilet na Alhambrę? Bardzo często się mnie o to pytacie. Moja odpowiedź to: jak najwcześniej. Najpóźniej na miesiąc przed planowaną wizytą. O każdej porze, zarówno przed jak i po sezonie. Na ten zabytek sezon trwa cały rok. Przekonałam się, kiedy rezerwowałam sobie bilet służbowo, czyli na potrzeby tego bloga. Patronat Alhambry otworzył nową stronę do rezerwacji, która już nie robi problemów jak poprzednia. Chciałam przetestować dla Was jak ona działa w praktyce oraz zrobić to co planowałam - odbyć nocną wizytę. Twierdza nocą od środka musi wyglądać niezwykle. Wiele osób mi to polecało. Postanowiłam sama się przekonać i pokazać Wam jak tam jest. 

Rezerwowałam w listopadzie na grudzień. Okazało się, że w grudniu były tylko 2 dni z wolnymi biletami. Nie ma co czekać. Nie był to bilet Alhambra General, który najszybciej idzie lecz Alhambra Nocturna (Night Visit). Ten również bardzo szybko się wyprzedaje. 

Nocne zwiedzanie ma oddzielny bilet na Pałac Nasrydów i oddzielny na Ogrody i Generalife. Wzięłam ten pierwszy. Drugi będzie następnym razem. 

Bilet normalny kosztuje 8,48€. Po wprowadzeniu swoich danych, zakupie kartą kredytową lub debetową i weryfikacji nr karty dostajesz potwierdzenie zakupu w PDF zarówno do pobrania na stronie jak i na email. Drukujesz. Z wydrukiem idziesz w dzień wizyty. Wszystko działa sprawniej i szybciej. Nie musisz nigdzie potwierdzać. Pokazujesz wydruk przy wejściu i to wszystko. Filmik jak rezerwować umieściłam na swoim fanpage.

Spodziewałam się, że będą sprawdzać dowody tożsamości, gdyż teraz bilet jest ściśle powiązany z danymi osobowymi. Nie sprawdzali. Ale spodziewaj się, że innym razem mogą poprosić. Dowód tożsamości lub paszport, na który dokonywałaś zakupu zawsze przy sobie miej.

Wizyta trwa 1,5 godz. W okresie zimowym odbywa się od 20:00 do 21:30 a w letnim od 22:00 do 23:30. 

Przyjść należy nie do kasy na samym końcu twierdzy lecz pod wejście do Pałacu Nasrydów wchodząc przez Bramę Sprawiedliwości na darmowy dziedziniec przed pałacem Karola V. Ja akurat się pomyliłam. Podjechałam autobusem do kas, które o tej porze były zamknięte. Ochroniarz skierował mnie we właściwe miejsce, po czym musiałam lecieć sama 400 m w nocy przez las pod Alhambrą. Na szczęście oświetlony. Szczerze, czuję się w nim bezpiecznie. Jest patrolowany i sporo ludzi nim spaceruje. 

Myślałam, że się spóźnię. Ale nie jest tak, że musisz być na 20:00 i jak będziesz później to nie wpuszczą. Możesz przyjść w obrębie godz. otwarcia nocnej wizyty. Choć zalecam na samym początku by mieć więcej czasu na zwiedzenie. Jeszcze przed otwarciem nawet nocą ustawia się długa kolejka.

Grudniowa noc była zimna. Nie mam nic przeciwko wizycie o tej porze. Sama ją odbyłam.  Dostarcza ona zupełnie innych wrażeń niż za dnia. Ale chyba zdecydowanie lepiej zrobić to latem. Jest ciepło i na tyle przyjemnie by odetchnąć od upałów. Zimą bogate komnaty pałacu wcale tak nie chronią przed zimnem.

Zabrałam ze sobą statyw i zaczęłam rozkładać go podczas stania w kolejce. Jednak okazało się, że wysokie statywy są zabronione. Musiałam go skrócić i zmienić w malutki statywik. Robienie nocnych zdjęć nie będzie takie proste jak oczekiwałam. Zdjęcia robiłam z ręki lub stawiać statyw na ziemi klękając na podłodze.

Także nocą można zakupić słuchawki w wybranym języku. Ja ich nie potrzebowałam, gdyż wiedziałam co nieco, co tutaj przy okazji opiszę.

Turystów przyszło sporo. Kolokwialnie mówiąc - było ich na tyle dużo, że nie było gdzie spokojnie pierdnąć. :))) Oto kolejny dowód, że bilety na każdy rodzaj wizyty schodzą bardzo szybko.

Zatem co obejmuje nocna wizyta. Kompleks Pałacu Nasrydów - to wiadomo. A w nim po kolei:

Sala Mexuar

Najstarsza zachowana część Pałacu, która przechodziła liczne przebudowy. W czasach panowania muzułmanów była miejscem obrad trybunału. Za czasów chrześcijańskich przerobiona na kaplicę. Zdobiona mozaikami i polichromowanym sklepieniem rzeźbionym w drewnie. Do sali przylega Sala Modlitewna z mihrabem, przez której arabskie okna możemy podziwiać nocną dzielnicę Albaizin.

Dziedziniec Mexular

Kwadratowy, ze złotym pokojem oddzielonym od dziedzińca galeriami. Na dziedzińcu znajduje się marmurowa fontanna - kopia dawnej co się nie zachowała. Przed sobą widzimy niezwykłą fasadę, która jest wejściem do Pałacu Comares. Na fasadzie znajdują się bogate gipsowe zdobienia z motywami roślinnymi oraz teksty z Koranu i autorstwa arabskich poetów wychwalające dynastię.

Dziedziniec Mirtów

Znajduje się przed Pałacem Comares. Zbudowany za czasów Yusufa I i jego syna Muhammeda V. Na jego środku jest ogromna sadzawka, wzdłuż której posadzono przystrzyżony równo na prostokąt mur z mirtu, rośliny chętnie stosowanej przez andaluzyjskich ogrodników, która jest zielona przez cały rok a jej przyjemny zapach można poczuć podczas wizyty.

Można tez posłuchać wody wpływającej do sadzawki z obu stron. Turyści nocą zachowują się w miarę cicho, że da się posłuchać tych magicznych szmerów. 

W wodzie odbija się Wieża Comares i kilkupiętrowe galerie pałacu. Woda lekko faluje. Przez to mamy wrażenie, że pałac został zbudowany na wodzie. Taki zresztą był zamysł architektów z epoki. 

Kiedy w pozostałej części Europy budowano zamki na piasku, w Granadzie powstawały pałace na wodzie.

Dziedziniec ten był centrum politycznym i dyplomatycznym. Tutaj przyjmowano poselstwa i czekano na audiencję u władcy. Z niego też prowadzą przejścia prawdopodobnie do sali kobiet. Świat męski i kobiecy były na Alhambrze oddzielone. Na dziedziniec wychodzą okna z tych sal, zasłonięte drewnianą żaluzją, aby kobiety mogły oglądać uroczystości bez wystawiania się na widok. 

Sala Łodzi

Poprzedza salę Ambasadorów i salę tronową. Najsłynniejszy jest w niej bogato zdobiony, podłużny drewniany sufit, który sam wygląda jak łódź.

Sala Ambasadorów w Wieży Comares

Centrum władzy Nasrydów. Sala tronowa. Tutaj każdy detal jest wyrazem bogactwa i potęgi władcy. Jest pełen złoceń i skomplikowanych mozaik. Słowo Comares pochodzi od arabskiego quamariyya co oznacza witraż, ponieważ otwory w oknach w niszach były wypełnione kolorowymi szkiełkami. Te miejsca zajmowali ważne osobistości i dygnitarze a w centralnym naprzeciw wejścia sułtan miał swój tron. 

Gdy spojrzymy w górę zobaczymy ponownie okazały drewniany sufit pod sklepieniem o nazwie Sufit Siedmiu Niebios.

Ciekawostka: podczas prac konserwatorskich znaleziono w suficie tabliczkę z informacją o kolorach, jakimi należy ozdabiać sufit. Prawdopodobnie była to instrukcja dla kolejnych rzemieślników. Udało się odczytać, że są to w kolejności: biały, czerwony, orzechowy, jasnozielony, czerwony, zielony i na koniec czerwony.

Mirador (punkt widokowy) Lindaraja

Wychodząc z wieży Comares znajdujemy się na balkonie, z którego możemy podziwiać widok na nocny Albaizin. Podziwiamy miasto ponad murami obronnymi. Jest się bardzo wysoko i czuje tą otaczającą przestrzeń. Potem znów wchodzimy do środka mijając bogato zdobione okno do Ogrodu Lindaraja, do którego niestety nocą się nie ma wstępu.

Pałac Lwów

Prywatna rezydencja władcy. Tutaj były pomieszczenia dla kobiet. Pełnił funkcję mieszkalną, ale mógł też częściowo pełnić funkcję polityczną i dyplomatyczną. Był on przebudowywany i na przestrzeni wieków dobudowywano do niego coraz więcej sal. 

Poruszamy się wokół dziedzińca wzdłuż kolumn. Kolumny są prawie jak las lekko podświetlone w ciemnościach. Przestrzeń jest tutaj otwarta tak jak na pustyni, gdzie nawet intymnym momentom towarzyszą gwiazdy.

W centrum stoi fontanna 12 białych marmurowych lwów, symbolizujących 12 miesięcy dźwigających misę. Z ich pysków leje się woda dostarczana do kanalików w podłodze. Są cztery kanały niosące wodę na cztery strony świata. Fontanna jest nieoświetlona co mnie zaskoczyło. Moim zdanie mogła by być. Jedynie oświetlały ją flesze aparatów turystów. Podświetlone są tylko kolumnady. Za to słychać dźwięk lejącej się wody. 

Patio połączone jest z czterema pawilonami, które mają bogato zdobione okrągłe sklepienia w kształcie kwiatów a w centrum fontanny. 

Sala Królów

Pawilon przeznaczony dla władcy i jego najbliższych. Gdy staniemy w którym z ich końców widzimy pasy światła i cienia na przemian w przestrzeniach pomiędzy łukami. Z perspektywy tego miejsca dziedziniec wydaje się być oazą palmową, ze źródłem pośrodku.

Sala Abencerragów

W tej sali w XVI w. został zamordowany przez władcę rycerski ród za spiskowanie przeciw niemu. Legenda głosi, że czerwone plany w fontannie to ślad po tym mordzie. Jednak jest to tlenek żelaza. 

Sala Dwóch Sióstr

To najstarsza z sal otaczających dziedziniec lwów. Posiada bogate kwiatowo - gwieździste sklepienie mukarnasowe. Jej nazwa przyjęła się od dwóch wielkich płyt z marmuru w posadzce pochodzących z okolic miejscowości Macael znanej z rzemiosła w tym materiale. Sala ta prowadzi do pomieszczeń mieszkalnych oraz pradawnych muzułmańskich toalet. 

Z Pałacu Nasrydów wychodzimy przez Dziedziniec Mirtów do wyjścia. Jest jeszcze okazja aby popatrzeć z góry na nocną Granadę.

Kwadratowy Palac Karola V z okrągłym, otoczonym kolumnami jońskimi dziedzińcem (zbudowany w XVI w. przez tego króla jako symbol triumfu chrześcijan nad muzułmanami) jest otwarty. Warto na sam koniec do niego wstąpić i spojrzeć w górę, by w tym okręgu ujrzeć rozgwieżdżone niebo.

Myślę, że temat Alhambry na moim blogu jeszcze się nie zakończył, gdyż staram się ją wciąż odkrywać na nowo w różnych warunkach. Poza tym chcę napisać książkę - powieść historyczno - fantastyczną, która będzie się odnosić do czasów tej twierdzy i łączyć je ze współczesnością. Choć termin ukończenia to jeszcze nie Nowy Rok, bo jej akcja cały czas się tworzy w mojej wyobraźni. 

W 2018 r na pewno napiszę na blogu o ostatnim emirze Boabdilu i o kulisach upadku jego dynastii. Sprawdzę w praktyce jak wygląda letni pałac Generalife nocą (raczej latem) oraz to co na pewno przyda się innym, czyli... zwiedzanie Alhambry z dzieckiem w wózku. Mam nadzieję, że będę na tyle wytrwała by pokonać bariery. Widzę, że w Pałacu Nasrydów raczej ich nie będzie.

A dla tych, co są tu po raz pierwszy i po raz pierwszy widzą tą twierdzę - dla porównania Alhambra za dnia.

Zdjęcia

Dorkita