Fez, czyli w labiryncie starej medyny

Fez jest miastem, które wciąż czeka abym je odwiedziła. Prowadzę ten blog z poczuciem, że wiele jeszcze przede mną. Dlatego pora rozeznać się w tym co warto w Fezie zobaczyć i czy łatwo się zgubić w jego medynie.

Z tego co wiem mieszkańcy Fezu mają poczucie wyższości nad innymi np. nad Berberami. Uważają, że to oni są najbardziej "marokańscy" i bardziej cywilizowani, mają najlepszą kulturę, muzykę, architekturę, rzemiosło, tradycje. Myslę, że to wynika z historii bo u nich zawsze tak było, a różne plemiona w Maroku do dziś za sobą nie przepadają. Fez to m.in. skrzypkowie w długich, białych szatach, czerwonych czapeczkach i żółtych skórzanych kapciach - typowy marokański image.

W marokańskim stylu na niebiesko #2 – jilaba

Mówią, że uchodziłam za specjalistkę od... Smerfów. Dlaczego? Bo to była kiedyś moja ulubiona bajka. Bardzo często też rysowałam Smerfy. W szkole koledzy i koleżanki ustawiali się do mnie w kolejce z prośbą „Narysuj mi Smerfa!”. Tak więc przyległ do mnie kolor niebieski, osobowość też mam „niebieską”, przegladając zdjęcia z Maroka oto znalazłam parę w takim to niebieskim wdzianku.

Strój ten nazywa się jilaba (dżilaba) i jest w Maroku noszony na codzień, zarówno przez kobiety jak i facetów. Oczywiście krój damski i męski ma swoje różnice. Jest to szata z kapturem, zazwyczaj luźna ale są też takie obciślejsze. Jest model letni i zimowy.

Projekt wakacyjny. Po bieszczadzkich szlakach w stronę Chaty Socjologa

Ten post powstał w ramach projektu wakacyjnego Klubu Polki na Obczyźnie wspierającego inicjatywę Przemka. Będzie on poświęcony pewnemu wyjątkowemu miejscu w polskich górach. Odwiedziłam je w wakacje 2004 r. dokładnie miesiąc przed moim wyjazdem do Hiszpanii i pierwszym lotem samolotem. Pewnie dlatego tak dobrze je pamiętam. Dlatego o nim piszę mimo, że pochodzę z zachodniopomorskiego. Wywarło na mnie ogromne wrażenie i dostarczyło dreszczyka mega-emocji. Będzie to wspomnienie mojej wycieczki w Bieszczady. O tym jak wędrując sobie po górach dniem i... nocą trafiliśmy do kultowej Chaty Socjologa na Otrycie, zupełnie nie spodziewając się co tam zastaniemy.

Dlaczego akurat Bieszczady? Bo to góry dzikie, tajemnicze, odludne, tam gdzie się kończy świat. Mnie jako osobę znad morza zawsze ciągnęło w przeciwną stronę, czyli do gór. Wspólny tygodniowy wyjazd zaproponował mi kolega – wielki fan zespołu punk-rockowego KSU z Ustrzyk Dolnych. Ta grupa ostrego brzmienia w swoich utworach doskonale oddawała klimat Bieszczad, na które kolega się nakręcił. Chciał na własne oczy zobaczyć miejsca o których śpiewają.

W marokańskim stylu na niebiesko #1 – plastelina

Podczas przeglądania starych zdjęć często trafiam na rózne fajne rzeczy. Wsród nich znalazłam takie, które przedstawiają cztery typowe marokańskie symbole: zestaw do herbaty, czapeczka z Fezu, szisza fajka wodna i 5-ramienna gwiazda Maroka ulepione z niebieskiej plasteliny. Powstały podczas spontanu, kiedy to taki nerwus jak ja, nie mogąc spokojnie usiedzieć musiał coś miętolić w rękach. Było to w dzień przed moją pierwszą podróżą do Maroka, więc taki miałam klimat. Dlatego takie rzeczy sobie ulepiłam.

Tak, wiem, że to „twórczość” godna dziecka w przedszkolu a nie osoby po kierunku artystycznym. Ale co tam. Taki mam kaprys by to wrzucić na bloga, no to bęc.